Mijn Georgiëtrip 2022

Vorige zomer ging ik met NOMADventure mee naar Georgië. Na een paar drukke werkweken was ik toe aan een reis die me terug wat dichter bij de natuur zou brengen. Ik schreef me samen in met mijn vriend. Ik wist eigenlijk niet zoveel over Georgië, maar los van de rijke cultuur in de hoofdstad Tbilisi, ontdekte ik tijdens mijn reis dat Georgië ook een prachtige onaangerepte natuur heeft. En zo zalig dat het regelen van de reis deze keer niet aan de orde was. Zorgen over de route of waar te slapen, dat kon allemaal aan Nomadventure worden overgelaten.

Een van de hoogtepunten van de reis was de Asuntapas. Dit deel van de reis omvatte de meeste hoogtemeters en het landschap veranderde voortdurend, wat adembenemend mooi was. We begonnen aan de voet van de Asunta met uitgestrekte graslanden en de uitmonding van enkele bergstromen waar we onze tenten opzetten in afwachting van de tocht die voor ons lag.

De sfeer in de groep was geweldig en al snel werden we hecht met elkaar. We praatten voor onze tenten en zetten muziek op tijdens de pauzes, mede dankzij de ontspannen en open houding van onze gidsen Vince, Joenah en Bram. Naarmate we hoger kwamen, veranderden de graslanden langzaam in vulkanisch gebergte, wat een spectaculair uitzicht bood. Door de hoogte was de tocht niet altijd gemakkelijk. Het was niet alleen steil, je voelde het ook wel aan je ademhaling.

Wat deze reis ook bijzonder maakte, was de ontmoeting met een hond bij de bergpas. De hond besloot met ons mee te gaan en liep de bergpas over. Ze sliep zelfs in de voortent van een van de tenten om beschermd te zijn tegen de regen. Ze bleef bij ons tot de top, die boven de 3400 meter lag. Ondanks de dagen bij ons, konden we haar natuurlijk niet meenemen. Ze bleef achter in het dorp aan de andere kant van de berg, waar we de bewoners hadden gevraagd om goed voor haar te zorgen.

Misschien ziet iemand haar deze zomer wel tijdens een andere reis met NOMADventure... Kijken jullie naar haar uit?

Zonnige groet, Marilyn