top of page

Meet the guide: Tomás, Georgië fanaat én sympathieke ziel

Writer's picture: Joenah MalotJoenah Malot

Maak kennis met Tomás Nijman, onze avontuurlijke gids die jou mee op reis neemt naar de adembenemende landschappen van Georgië deze zomer! Met zijn passie voor wandelen en alles wat outdoor is, belooft Tomás je een onvergetelijke ervaring vol ontdekkingen en verrassingen. En chacha. Laat je inspireren door zijn enthousiasme terwijl hij je meeneemt op een onvergetelijke reis door dit betoverende land!



Kan je me kort iets over jezelf vertellen, wie ben jij? 

Ik ben Tomàs, 32 jaar, en kom uit de omgeving Den Haag. Ik woon nu bij Scheveningen, heerlijk dicht bij het strand. Ik ben een breed geïnteresseerd persoon met een passie voor reizen en outdoors, maar ook voor nerd-erige dingen zoals schaken. Ik hou ook van koken en hou erg van lezen en dan voornamelijk reisverhalen, waarbij ik iets bijleer over verschillende culturen. Dus alhoewel ik deels een huismus ben, heb ik ook sterk die drang naar avontuur. Ik werk hiernaast ook nog bij een organisatie die ICT-materiaal in het onderwijs ondersteunt, maar mijn passie ligt bij met groepen de bergen ingaan.


Wanneer is je passie voor hiken ontstaan/wat heeft je geïnspireerd om gids te worden? 

Ik ben van jongs af aan met mijn opa veel de bossen in gegaan. Tot in den treure, dui-zen-den keren ben ik met hem de natuur in gegaan. Hier heb ik geleerd te wandelen met mensen die je lief hebt. Maar hiken zoals ik nu doe, met de rugzak en kampeermateriaal mee, is met mijn vrienden in Den Haag ontstaan. Onze eerste trekking was toen we 18 jaar waren. We deden een kajak en hiketrip in 2011 in Zweden. Sindsdien doen we dit met de vriendengroep jaarlijks en veel van mijn vrienden hebben dit als gedeelde passie ontwikkeld. Enkele van deze vrienden zijn Bram en Vince - zo ben ik natuurlijk ook bij NOMADventure terechtgekomen. 


Wat is je meest memorabele hike ervaring? 

De eerste groep die ik begeleidde vorig jaar in Georgië: We waren de Atsunta pas over en kwamen toe bij de kampeerplek, waar het mooiste uitzicht ooit op ons wachtte, de zon brak door door het wolkendek en we kregen allemaal een koud biertje van een miniwinkeltje bij de militaire controlepost. Het groepsgevoel dat dit teweeg bracht was fenomenaal... Er moesten zelfs mensen huilen. Dit vind ik zo mooi.  

Een andere herinnering was in Japan op een daghike met een vriend. We kwamen terecht in een typisch Japans berghutje, waar we een paar uur hebben zitten schuilen van de regen en wat drogen. Dat was zo vet, in die subtropische plek, met die mooie berg en dan dat gammele hutje, met die kleine maffe eigenaar die ons maar thee bleef serveren. Dat is ook een hele mooie herinnering. Ik hou ontzettend van de natuur in Japan. 


Wat is je grootste blunder tijdens het hiken? 

Memorabel in de grootste en negatieve zin is het moment dat we eens in Kazachstan zeven jaar geleden in een sneeuwstorm kwamen te zitten. We gingen slapen, veel te hoog ook, op 3.900 meter. Die nacht is er een enorme sneeuwstorm over ons heen gekomen en moesten we snel naar beneden. Twee mensen hadden die dag ook nog eens last van diarree, dus dit was één groot drama. We hebben het allemaal gehaald, maar ik vergeet nooit meer de keiharde sneeuw, wind, regen, bevroren vingers, rivieren waar we door moesten...  We waren niet zo goed voorbereid en hadden veel lager ons kamp moeten opzetten. 

 

Ben je ooit voor uitdagingen of enge momenten komen te staan tijdens het wandelen? 

Er waren wel een aantal intense momenten toen ik een paar jaar geleden in Georgië ging wandelen. Op persoonlijk vlak was het een jaar met enkele persoonlijke tegenslagen, het was dan ook het jaar dat ik mijn geliefde mama verloor. Tijdens die wandelingen kwam ik mezelf wel tegen, zowel emotioneel en fysiek.  


Waarom heb jij ervoor gekozen om voor NOMADventure aan de slag te gaan? 

In de eerste instantie omdat Bram en Vince twee van mijn beste vrienden zijn en Joenah een van mijn beste vriendinnen. Als ze dit dan vragen word ik heel enthousiast en zeg ik natuurlijk ja. Ik draag het initiatief sowieso een heel warm hart toe en als ik dan zo leuke dingen mag doen en groepen mee mag nemen de berg op word ik heel gelukkig. Ik vind het fijn dat NOMADventure met liefde door zo gepassioneerde mensen wordt gerund en dat ik daar deel van mag zijn... Ja, dat is gewoon fantastisch. 


Wat houdt je gemotiveerd om door te gaan met het verkennen en begeleiden van anderen in de bergen? 

Ik vind het heel vet om mensen die elkaar niet kennen met elkaar een band te zien opbouwen in die specifieke context. De groepsvorming en hoe vriendschappen ontstaan tijdens zo een trip is heel puur en menselijk. Er zijn veel dingen die in het dagelijks leven van belang zijn: ‘wat is je job, wie ken je, hoeveel geld heb je, hoe oud ben je,' etc. Dit maakt niet meer uit in de bergen. Iedereen is bezig met hetzelfde doel en dat is zo mooi om te zien. Dit motiveert me het allermeest. 


Welk advies zou je ten slotte nog geven aan iemand die voor het eerst gaat wandelen? 

Gooi jezelf in het diepe en geniet met volle teugen! 




81 views0 comments

Recent Posts

See All

Comentarios


NikkiLucyPhotography_Nomadventure_Kazachstan-263_edited.jpg
bottom of page