.png)
1. Almaty
Wat ik heb meegemaakt? Dat zal ik eens vertellen! Met 45 minuten vertraging op Schiphol vertrokken en m'n aansluiting in Istanbul op het nippertje gehaald naar Bishkek, Kirgizië. Gelukkig komt m'n backpack ook goed aan! Maar, het zou geen reizen met Meike zijn als er niet ook iets tegen zou zitten, natuurlijk. In Bishkek komen er meteen vijf mannen op me afgerend of ik een taxi wil. Overwhelmed zwaai ik even af. Kak, terug naar binnen weer door security voor een ATM. Wat een gedoe. Ze spreken geen woord Engels en alles staat in de Kirzigische taal (lees Russisch), ik kan er oprecht heu-le-maal niks van maken. Dan komt er ineens een vriendelijke oudere man op me afgelopen. Ik vraag of hij me naar her busstation kan brengen om vanuit daar naar de grens richting Almaty door te reizen. Hij vertelt in gebrekkig Engels dat het erg druk is bij de grensovergang en dat hij me beter zelf naar de grens kan brengen zodat ik lopend de grens over kan en vanaf daar verder kan reizen. In de middle of nowhere stop hij onderweg, band lek. Natuurlijk 🥲 hij trekt als kers op de taart vervolgens z'n shirt nog uit (was echt niet nodig), maar hij verwisselt het wiel en we gaan door naar de grens. Na een uur wandel ik vier paspoortcontrole's en drie stempels verder de grens over. Ik kom een Kazachstaanse (klopt dit?) chick tegen aan de andere kant die me een bus inloodst, zonder cash op zak, die me naar Almaty brengt, chill! Ik mag betalen bij aankomst, ze zijn goed van vertrouwen! Zij regelt het allemaal wel even. Na ruim drie en een half uur in de bus kom ik aan in Almaty. Nu nog zoeken naar een taxi naar m'n hostel. Ook dát regelt ze even. Meiddddd, ik ben blij. Zonder Russisch te spreken en te kunnen lezen kom je hier nergens is mij wel duidelijk. Vrijwel niemand spreekt Engels. De taxichauf kan niet verder en loopt vervolgens met me mee om het hostel te zoeken. Zo lief! Mensen komen een beetje nors over, maar zijn super behulpzaam en lief. Vervolgens haak ik bij de rest van de groep aan bij een toffe stadstour in Almaty! Wat is deze stad rijk aan historie en cultuur. Een stad die bestaat uit Russische, Kazachstaanse, Mongolische en een tikkeltje Chinese invloeden, waar vrijwel iedereen Islamitisch is. Een hele bijzondere mengelmoes! We bezoeken een oorlogsmonument van WO II, een mooie kathedraal en een lokale versmarkt. Lekkâh cultuur snuivûh. Zo nog een lokale maaltijd nuttigen en dan: bedtijd. Hard nodig na een nachtje doorhalen. Het wekkertje om 5 uur en dan begint de zesdaagse hiketocht de bergen in!
2. Pittigprachtige 6-daagse berghike
Hiken, altijd al een haat-liefde verhouding mee gehad. Tóch blijft het me altijd trekken. Na daghikes in onder andere Zwitserland, Mexico, Laos, Hawaii, Bali en Schotland overweeg ik al jaren langere hikes als de Inca Trail in Peru of de Anapura trail in Nepal. Door weersomstandigheden werd het nu in augustus Kazachstan. Hier is het weer in juli en augustus helemaal top. Dit is echt zo'n verborgen parel die weinig mensen kennen. Veel mensen verklaarden me ook voor gek dat ik hier heen zou gaan vanwege de Russische en Chinese invloeden. Onbekend maakt onbemind, denk ik. We starten op dag twee met een zesdaagse hike in de Almaty regio naar 3.900 meter met 17 kilo op m'n rug met een tentje, slaapmat, slaapzak, waterfilter, droogvoer en een gastankje. Zonder stroom, telefoonbereik en de gidsen alleen met een noodtelefoon. Een klein terugblikje op mijn hike!
Day 1
We vertrekkon uit het hostel waar we worden gedropt in het dorpje Batan. We vertrekken naar het eindpunt van vandaag op 2.500 meter hoogte. Met twee nachten amper geslapen te hebben, is dit op tandvlees en karakter kan ik je vertellen. Het is veel klimmen de hoogte in, maar het weer begint goed gelukkig. Na een paar steile klimmen komen we bij een prachtige waterval waar we lunchen met de groep. Wát een toffe mensen allemaal! Dik mee getroffen. We zijn in totaal met z'n tienen waaronder drie gidsen. We klimmen verder omhoog en ineens breekt de pleuris uit. Een enorme onweers- en regenbui klapt boven ons open en komt steeds dichterbij. We staan op een vrij open vlakte en iedereen trekt snel regenkleding aan. Shit, regenhoes voor m'n backpack vergeten! Provosorisch knoop ik een vuilniszak half over m'n backpack en steggel verder. Hopelijk blijft alles droog. Ik zie de gidsen overleggen en we moeten door, want we staan niet safe. De onweersbui trekt uiteindelijk verder over en we hiken door de modder verder. Ik doe m'n best om vooral niet op m'n bek te gaan, want alles is ineens spekglad en we gaan soms vrij steil omhoog. Na twee rivieren oversteken via stenen in het water en 16 kilometer lopen, komen we eindelijk bij de plek waar we de tenten gaan opzetten om te overnachten in de Turgen Vallei. I fucking did it! Tof om dit ook met likeminded people te kunnen delen. Tijdens het kampvuur deelt iedereen de tofste reisverhalen en een van de gidsen dat er o.a. giftige slangen en bruine beren in dit gebied leven. Niet zo'n chill idee toen ik 's nachts m'n tentje uit moest om te plassen. En wat is het KOUD in de nacht, daar heb ik me dik op verkeken. Waar we vertrokken uit 35 graden is het nu maar een paar graden graden boven 0. Met een thermoshirt- en broek, nóg een extra broek, fleece vest, twee paar sokken en m'n donsjas val ik eindelijk in m'n mummieslaapzak in een onrustige slaap.
Day 2
Inpakken en wegwezen! Even een havermoutje opwarmen met m'n gaspitje. We hebben twee pittige river crossings waarvan één met harnas aan en iemand maakt droneshots. Vet! We klimmen vandaag 'maar' 400 meter de hoogte in en lopen 11 kilometer. We zien zelfs nog een golden eagle! En heel veel wilde paarden, koeien en een cool karkas. Ik stop een tand ervan in m'n tas. Onderaan bij de Termitas rivier zetten we de tenten op voor de nacht en we gaan skinny dippen. K-O-U-D gletsjerwater, maar refreshing. We sluiten weer af met een kampvuur en in de nacht word ik beroerd wakker. Diarree en kotsmisselijk, oh god ik ben weer op reis hoor.
Day 3
Na het wekkertje om 6 uur lijkt het oké te gaan, maar word al snel weer misselijk. Toch hijs ik m'n zware backpack weer op m'n rug en begin aan een klimtocht de bergen in. De tandjes, langs smalle klifjes aan het water, steile rotsblokpaadjes en hellingen. Echt op karakter, want ik voel me flink beroerd. Na 8 kilometer stort ik in op een helling en na een moment kokhalzen laat ik me vallen op m'n backpack. Heel de groep schiet me te hulp, zo lief. Ze bouwen met wandelstokken en een shirt een schaduwplekje en ik ben geen moment alleen. Het lukt om iets van eten en drinken naar binnen te krijgen, maar ik zak toch even weg. Ik voel een tik in m'n gezicht en Freya zegt dat ik bij moet blijven. Na een half uur rust knap ik iets op, nog 8 kilometer te gaan. Ik wandel naar de grote (ijskoude) rivier die ik in m'n undie met harnas aan een kabel moet oversteken met m'n laatste power. Nog 20 minuten omhoog lopen en we bouwen ons basecamp op bij de prachtige Sphagnum meren. Wat een bizar mooi uitzicht op twee gletsjers en een azuurblauw gletsjermeer! We zitten inmiddels op 3.000 meter hoogte en ik denk dat vermoeidheid en de hoogte me geen goed doen. Even een skinny dipje en acclimatiseren. Ik blijf me verwonderen over het waanzinnige landschap hier. Groene hoge bergen, azuur blauwe gletsjermeren, witte gletsjers en besneeuwde bergtoppen, wilde rivieren, een breed pallet aan kleuren als je naar de diepte en lagen kijkt van het landschap en roze gekleurde luchten in de avond. Het droogvoer en de vele proteïne repen komen me wel al echt m'n strot uit. Maar, je leert goed voedsel wel weer écht even waarderen. Wat ik ook fascinerend vind is het weer in de bergen. Werkelijk nergens anders slaat het weer zo snel om als in de bergen. Van een strak blauwe lucht, naar onweer storm en regen en vervolgens van de een op de andere minuut weer stralend weer en is het windstil. M'n tentje krijgt het te verduren, maar blijft gelukkig stevig staan in een stormbuitje in de nacht, maar spannend vond ik het wel in m'n eentje in de tent.
Day 4
We laten de tenten staan en gaan voor een daghike naar de Mining Institute Gletsjer op 3.650 meter hoogte. We lopen 25 kilometer!! waarvan 12,5 bergopwaarts en erna weer terug. We klimmen twee bergtoppen over, steken over twee rivieren en zien de meest bizarre plekken! Ik zie een kudde paarden met een grote gletsjer een een meerlaags gekleurd berglandschap op de achtergrond. Het is zo overweldigend mooi dat ik er emo van word. Waanzinnig! Ook groeien er vele soorten mooie bloemetjes, vinden we botten en karkassen, vele soorten mos en planten. Als we eindelijk aan de voet van de gletsjer aankomen, valt iedereen stil. Zo indrukwekkend is dit! Een felblauw meer waar de ijsschotsen in drijven. Hier doe je het voor! Je hoort af en toe het ijs van de gletsjer gewoon kraken. M'n handschoenen en donsjasje komen wel van pas hier, brr. We genieten van het uitzicht en een lunch en beginnen weer aan de terugtocht, door vele rotsblokpaden en moerasgebied. Mordor uit Lord of the Rings is er niks bij. Gelukkig is het een top groep met goeie energie en gouden gesprekken. Van diepgaande gesprekken tot praatjes poep, letterlijk. Het gaat veel over kakken, waar je hebt gekakt, wanneer en hoe 't eruitziet. Blijkbaar een ding onder hikers, zero shame en belangrijk om te checken hoe het met je gaat. Ook wordt rond de 3.000 meter wel de 'fartzone' genoemd omdat je vol zit met lucht rond die hoogte. Joejoe. Fijn dat iedereen volledig zichzelf kan zijn ondanks dat je met onbekenden bent, maar je leert elkaar snel en intens kennen op deze manier. Je deelt letterlijk alles met elkaar. Ook is iedereen zo gek als een deur en lig ik hele dagen dubbel om de leuke situaties en humor. M'n teen is gaan ontsteken, dat is wel een dingetje. Niet handig als je nog twee dagen moet hiken hierna. Even goed in de gaten houden. Gelukkig heb ik antibiotica bij mocht het nodig zijn.
Day 5
Hatsa, dalingdag! We lopen 16 kilometer vandaag met nog één klim naar 3.000 meter een berg over. Daarna dik 700 meter naar beneden. We starten weer met een rivier oversteek en lopen op een lekkâh tempootje naar de Turgen Vallei terug op 2.500 meter. Het landschap blijft echt onbeschrijfelijk mooi. Ik spot weer vijf(!) golden eagles, wat een prachtbeesten! Ook weer veel wilde paarden. Ik geniet er intens van om ze gewoon in het wild te zien, zoals het hoort. We lopen een dennenbos binnen waar we ook overnachten. M'n teen begint zeer te doen, maar het is nog te overzien. Ook heb ik meerdere blaren op m'n voeten, maar voel ik op de een of andere manier amper. Gelukkig morgen weer in de bewoonde wereld!
Day 6
Had ik al gezegd dat ik hele dagen stuk ga om m'n groepsgenoten? Heerlijk! We lopen verder naar beneden vandaag naar Batan, waar we in een local yurt camp gaan slapen. Met weer een échte maaltijd en een douche! Weer een tocht van 16 kilometer met volle bepakking terug naar 2.000 meter. Pas hier zien we weer andere mensen. Zo gek om vijf dagen geen andere mensen tegen te komen. Unreal. Maar heel fijn. Deze trip is zo enorm grensverleggend voor mij en geeft zoveel inzichten. Je komt jezelf ook snoeihard tegen zowel fysiek als mentaal. Zonder afleiding verruimt en verandert het je kijk op dingen. Ik vind het super waardevol. En ook waardevol om even te kunnen chillen met de billen. De komende dagen staan Charyn Canyon, Singing Dunes, Altyn Emyl, Aktau Bergen en een sovjetspa op de planning! #zinin
3. Dansen met locals & slapen in een nomadenyurt
Na 16 kilometer downhill hiken komen we bij het local yurt kamp aan waar we overnachten in een traditionele nomadenyurt. Keigaaf man. En nog beter; weer eens een goede maaltijd met écht eten en vezels enzo. En niet zomaar een maaltijd. Er is een feest van locals gaande daar en een aantal zijn chefkoks. Whoopwhoop! We krijgen een Koreaanse maaltijd voorgeschoteld en ik kan wel janken zo lekker smaakt het. Een enthousiaste schreeuw kan ik niet onderdrukken bij m'n eerste hap. Het eten in deze regio heeft veel Koreaanse invloeden, er staat blijkbaar hier altijd wel iets uit de Koreaanse keuken op tafel. Tientallen jaren geleden kwamen er Koreanen naar Kazachstan om rijst te helpen verbouwen, daar komt het vandaan. Niet alleen het eten pikken we mee op dit feessie. We breken samen de tent af! We staan met z'n allen op het veld tussen de yurts in de bergen te dansen. Wat een ervaring! Als je eenmaal oogcontact met de locals maakt, ben je gelijk maten. Ineens sta ik middenin een groep mensen met twee armen om me heen en krijg ik lokale wodka in m'n handen gedrukt. Of we als kameraden even een shotje achterover gooien. Joejoe. Afslaan zien ze als belediging dus ik doe braaf mee, goor! Sterk spul. Doodt de bacteriën zullen we maar denken. Daarna knijp ik er tussenuit om meer van die troep te vermijden en duik de 'banja' in. Dit is een soort sauna met wasruimte. Super gave ervaring ook. Nog een andere leuke toevoeging; doggo Otis reist de komende dagen ook met ons mee. Nu eerst, tukken in een echt BED in de yurt. Even de pootjes laten bijkomen van 100 kilometer hiken de afgelopen dagen. M'n ontstoken teen ziet er niet lekker uit, maar ik heb trekzalf gekregen wat de bacteriën eruit zou moeten halen. Heel de teen ermee ingesmeerd en ingezwachteld zodat het z'n werk kan doen. Fingers crossed. Morgen naar Charyn Canyon en daar weer kamperen. Zin an, ik ben een dankbaar mens!
4. Lunchstop & Golden Warrior Museum
Wat is dit land rijk aan historie! We brengen een bezoekje aan het Golden Man Museum. In 1996 is de 'golden man' hier gevonden en opgegraven. Hij leefde zo'n 2.500 jaar geleden, en het verhaal is gekerfd in de rotsen en stenen. Ze denken dat het een man was, maar weten ze niet zeker. Misschien wel een stoere chick dus. Ook zijn hier opgravingen gedaan met items uit de stone age en iron age en je hebt letterlijk uitzicht op de graveyards. In de graveyards zijn hier nog steeds opgravingen gaande. Nog een bizar verhaal; golden eagles jaagden nomaden mee. Ze kunnen 80 jaar worden, maar op 40 jarige leeftijd besluiten ze of ze verder willen leven of niet. Soort midlife crisis. Of ze gaan op een suïcide vlucht en laten zich doodvallen uit de lucht of ze tikken hun lange nagels en snavel af en leven verder en dan groeit het weer aan om verder te kunnen jagen. Nog een leuk weetje: 'kotakbas' betekent dickhead in het Russisch.
5. Camping in the Canyon
Ik val hier van de ene verbazing in de andere. Niet te doen zo mooi, waanzinnig, groots en prachtig is moeder natuur! Bij aankomst zie ik de grootste en breedste regenboog die ik ooit heb gezien. Ik blijf als een kind maar springen en roepen hóe mooi ik dit vind. Wa-aaauw! En dit is nog maar het begin, want we overnachten ín de Charyn Canyon vannacht. We pakken mooie overzichten mee en dalen naar beneden. We lopen door deze megantische canyon om vervolgens onderaan bij een rivier de tentjes op te zetten voor de nacht. Ik vind er de woorden niet voor om te omschrijven hoe prachtig het hier is, dus ik stop met proberen. We sluiten de dag af met een overheerlijke barbecue en sterren kijken zonder lichtvervuiling. Alsof je zo in het heelal naar een andere dimensie kijkt, zoveel diepte in het sterrenstelsel zie ik. En als kers op de taart een hele grote vallende ster! In slowmotion, zelfs met zo'n soort staartje. Dat is wel een wens waard, al kan ik me niets beter wensen dan gewoon hier en nu zijn. Last but not least: wekkertje gaat om 5 uur en checken we de zonsopkomst. Golden!
6. Singing in the Singing Dunes
Nou, dit was vet! Na een bezoek aan een oude moskee (nu museum) in Zharkent, sjeesden we de woestijn door naar de Singing Dunes. De mythe van de zingende duinen gaat over dat de duivel er ergens in leeft en af en toe van zich laat horen. Maar het bizarre is dus als je na 30 minuten klimmen in het zand en je naar beneden roetsjt van de steile duin, je dus super hard geluid maakt. Oprecht, alsof er een boeing wordt opgestart. Heel bizar! Dus dit deden wij lekker met z'n allen.
7. Edelstenenparadijs in de Aktau bergen
De laatste hike en nacht kamperen deze trip zijn een feit. Bittersweet voelt het wel. We slapen de nacht ervoor bij een Kazachse familie thuis waar ik in de nacht gezelschap krijg van een te cute poesje en de buurtkoe komt even langs. Erna gaan we op pad naar de Aktau bergen en stoppen we onderweg bij een 700 jaar oude boom waar geen einde aan de stam en takken lijkt te komen. Blijft indrukwekkend zulke bomen! We gaan door naar de archeologische playground in de Aktau bergen. Een voor de hand liggende naam voor de bergen, want aktau betekent wit. Al is het kleurenpalet hier vrijwel compleet, want waar je ook kijkt hebben de bergen andere kleuren. Ook vind je hier overal edelstenen! Ruim 12 % van de edelstenen wereldwijd komt uit Kazachstan wordt mij verteld. Bizar! Na een bizarre klim omhoog met 35 graden is het dik genieten van het uitzicht. Deze plek staat echt in de top drie van deze trip! De laatste keer m'n tentje opzetten voor de nacht voelt dubbel. Enerzijds fijn om weer lekker een nachtje in een bed te slapen morgen in het hostel in Almaty, maar anderzijds voel ik me een beetje sad dat het einde nu in zicht komt.
Word jij ook zo enthousiast over reizen naar Kazachstan na het lezen van Meikes avonturen? Kijk dan snel op onze Kazachstanpagina en garandeer je van jouw plekje op het volgende avontuur!
Comments